YAŞAMA SEVİNCİMİ KAYBETTİM

Soru:

33yaşımdayım.bir kez evliliğe niyet ettim. Karar degistirdim. ümitle beklemekten yoruldum. çünkü artık gücüm kalmadı. İnsan sevdiği biri ile evlenmek ister. Ailem beni anlamıyor. kız kardeşim için sürekli evlenmemi söylüyor. Her gittiğim kapalı kapıdan, reddedilmekten, sevilmemekten bıktım. İnsan bu kadar şanssız olabilir mi? Sevilmek hakkım değil mi? Bütün suçum kız olmak mı? Kız kardeşim ailem bana öncelik verdiği için benimle konuşmuyor. Çünkü evlenmeyi istiyor. Benden önce evlendiğinde bende mutsuz olurum. Beğendiğim insan benimle ilgilenmiyor. Tek isteğim hayattan çekilmek. Kimse beni anlamak için gayret göstermiyor. Evlenmiş olmak için evlenmem onların tek isteği. Peki ya ben?

Cevap:

Mesajınızdan umutsuz olduğunuzu, sizi ilgilendiren kararların sizin kontrolünüz dışında alındığını, sevdiğiniz kişiler tarafından hayal kırıklığına uğratıldığınızı anladım. Ancak hem evlenmek isteyip hem de neden vazgeçtiğinizi, kız kardeşinizin size evlilikte öncelik verilmesinden dolayı niye küstüğünü tam anlayabilmiş değilim. Sonuçta evlilik birazda kısmet işidir. 33 yaşında biri olarak ailenizin onaylayacağı birini eş olarak seçmek sizin de hakkınız. Evleneceğiniz kişiyi; size ilgi duyan ve uygun olanların arasından seçerseniz reddedilmez ve hayallerinizi gerçekleştirmiş olursunuz. Hayattan çekilme düşünceleri sizi kızdıran kişileri cezalandırmak amacıyla aklınızdan geçebilir ancak bu fikirler yoğun bir şekilde tekrar ederse konunun uzmanı bir hekime görünmelisiniz.

hayattan çekilmek istemem çevremdekilere kızmamdan değil. Umutsuzluk, umutsuzca beklemek, sürekli bu konuda mutsuz olmak. Bana uygun biri olmaması. Evlenmekten vazgeçtiğim kişi beni çok üzdü. Onunla ailem için görüşmeye devam ettim. iyiligi olmadı. Kardeşim sanırım evlenmek istiyor. Ben büyük olduğum için ailem geleneksel bir düşünceyle benim önce evlenmemi istiyor. Ben evlenmiyorum yada beğenmiyorum düşüncesiyle beni doktora götürmek istiyor. Ben sorunun ne olduğunu biliyorum. Bu tamamen şanssızlık. Yaş ilerledikçe üzülüyorm. yapılacak hiçibirşey yok. Bu arada 1976 doğumluyum.

Yaşadığınız üzücü olay sizin insanlara olan güveninizi sarsmış ve yaralarınız henüz iyileşmemiş görünüyor. Umutsuz olmak, umudunu yitirmek, gerçekten zor bir durum. Yaşınızın evlenmek için geç bir yaş olduğunu düşünmüyorum, günümüzde eğitim, iş hayatı gibi nedenlerle evlilik yaşı yükseldi, sizin yaşınızda bir çok bekar erkek ve kadın var. Anne ve babanızın kötü niyetli olduğunu sanmıyorum, onların da amacı sizi güvenilen biriyle baş göz ederek ebeveyn sorumluluklarını tam olarak yerine getirip gözü arkada kalmadan hayatlarını devam ettirmektir. Ailenizin evlilik konusunda size baskı yapması yanlış bir evliliğe, sizin ve sizinle birlikte onlarında mutsuz olmalarına sebep olabilir. Bu konuda onlarla konuşarak, hasta olmadığınızı, yalnızca evliliğe hazır olmadığınızı söyleyip, gerekirse sıranızı kardeşinize verebilirsiniz. Çalışmıyorsanız, çalışmak, sosyal faaliyetlere katılmak, spor yapmak gibi değişiklikler hem size kendinizi daha iyi hissettirecek hem de yeni insanlarla tanışma fırsatı yaratacaktır. Unutmayın her gün yeni bir gündür ve her zaman yapılacak bireyler vardır.

Siz de toplum baskısı, yaşama sevincini kaybetme ya da buna benzer konularda Psk. Kemal Özcan’dan yardım almak isterseniz soru sor bölümünden sorununuzu açıklayıcı şekilde yazarsanız Psk.Kemal Özcan en kısa sürede size yanıt verecektir.